Τέλεια μαμά; Όχι εγώ!

Υπάρχει η τέλεια μαμά; Υπάρχει η μαμά που τα καταφέρνει όλα χωρίς να κάνει πουθενά λάθος;

Στο τέλος κάθε ημέρας, λίγο πριν κοιμηθώ πάντα κάνω την ίδια σκέψη. « Ήμουν καλή μαμά σήμερα;» «Μήπως δεν ημουν σωστή με τα παιδιά, μήπως τα στεναχώρησα;»
Το καμπανάκι των ενόχων χτυπάει μόλις θυμηθώ ότι κάτι δεν έκανα σωστά, ότι θα μπορούσα να μην τα είχα μαλώσει, να μην είχα υποκύψει και να μην τους είχα δώσει γλυκό, να μην, να μην, να μην….
Όχι, δεν είμαι τέλεια μαμά! Δεν είμαι η μαμά που έχει το σπίτι στην εντέλεια, τακτοποιημένο και συμμαζεμένο.

 

Το αντίθετο συμβαίνει. Τις περισσότερες ώρες της μέρας δεν βρίσκεις πλακάκι άδειο να πατήσεις από τα πολλα παιχνίδια και τα ρούχα που είναι πεταμένα. Δεν είμαι η μαμά που δεν δίνω γλυκό.

Προσπαθώ να μην κάνω υπερβολές αλλά ναι τα παιδιά μου έχουν φάει γλυκά παρά το γεγονός ότι εγώ πρώτη ισχυριζομουν ότι «γλυκό μετά τα πέντε δεν τους προσφέρει τίποτα η ζάχαρη». Δεν είμαι η μαμά που δεν αφήνει τα παιδιά να δουν παιδικά.

Η Πέππα και η Σοφία η πριγκίπισσα είναι οι αγαπημένες τους φίλες.
Δεν είμαι η κουλ μαμά! Τις περισσότερες ώρες της μέρας είμαι αγχωμένη μην πέσουν, μην χτυπήσουν, μη βάλουν τίποτα στο στομα, μην τσακωθούν.

Δεν είμαι η μαμά που δεν έχει φωνάξει ποτέ και που αφήνει τα παιδιά να κάνουν ότι θέλουν. Ναι! Έχω φωνάξει και το έχω μετανιώσει την ίδια στιγμή αλλά το έκανα και ξέρω ότι δυστυχώς θα το ξανακάνω. Μερικές φορές όσο και να προσπαθείς η ανθρώπινη φύση σου δε θα σε αφήσει να υπερσκελίσεις κάποιες αδυναμίες που έχεις. Όσο λάθος και αν είναι όσο και αν προσπάθησα να μην φωνάξω λέγοντας με γλυκό τρόπο «όχι αγάπη μου αυτό δεν είναι καλό δεν το κάνουμε», δεν τα κατάφερα! Όχι ότι με τη φωνή κατάφερα κάτι καλύτερο. Το αποτέλεμα παρέμεινε το ίδιο αλλά τη στιγμή της έντασης και του πανικού η λογική απουσιάζει και το θυμικό είναι αυτό που παίρνει το τιμόνι και αντί να βοηθάει την κατάσταση, σου βγάζει το χειρότερο σου εαυτό.

Δεν αφήνω τα παιδιά να κάνουν ότι θέλουν παρά το γεγονός ότι μπορεί να ένιωθαν ευτυχισμένα. Υπάρχουν όρια και κανόνες. Δε θα το αφησω να παίξει πάνω στην τραπεζαρία η να χοροπηδάει πάνω στο κρεβάτι. Προφανώς για τη δική τους ασφάλεια. Δεν θα το αφησω να βλέπει με τις ώρες τηλεόραση. Δεν θα φάει 10 μπισκότα. Καλό είναι να υπάρχουν όρια. Μπορεί η απόλυτη ελευθερία να τα κάνει τώρα ευτυχισμένα αλλά όσο μεγαλώνουν και δεν εκπληρώνονται τα θέλω τους θα απογοητεύονται και θα είναι δυστυχισμένα.

Μετά από όλες αυτές τις σκέψεις που γίνονται σχεδόν κάθε βράδυ καταλήγω πάντα στο ίδιο συμπέρασμα.
Ναι δεν είμαι η τέλεια μαμά! Είμαι όμως καλή μαμά. Είμαι αυτή που προσπαθώ να τους δημιουργώ κάθε μέρα ευχάριστες στιγμές, που προσπαθώ να τα κάνω να γελάνε, να τρέχουνε, να χορεύουν, να χοροπηδάνε. Αυτή που τους μαθαίνει να ζωγραφίζουν σπιτάκια, παπάκια και ήλιους. Αυτή που τους μαθαίνει να μοιράζονται και να αγαπάνε. Δεν είμαι τέλεια μαμά. Αλλά είμαι η μαμά τους. Με τις καλές και τις κακές στιγμές. Με τα λάθη και τις υπερβολές της. Είμαι η μαμά τους που για αυτά προσπαθώ να γίνω κάθε μέρα και καλύτερη. Τέλεια δε θα γίνω, αλλά καλύτερη θα το προσπαθήσω. Το υπόσχομαι!