‘Εγινες μαμά ήρθε η ώρα να στην πω!

Καλώς ήρθες στον κόσμο της μητρότητας! Καλώς ήρθες στον κόσμο των αντιφατικών συναισθημάτων απεριόριστη χαρά, αγάπη, γέλια αλλά και κλάματα, άγχη και ενοχές. 

‘Ομως δεν είναι μόνο οι δυσκολίες της μητρότητας και οι ενοχές οι δικές μας που έχουμε να αντιμετωπίσουμε είναι και όλες οι αντιπαραθέσεις με άλλες μαμάδες από τις οποίες προσπαθούμε να βγούμε νικητές. 

Ναι καλά άκουσες! Μάχες κανονικές δίνονται στα social, σε παιδικές χαρές, σε παιδικά πάρτυ και σε χώρους εργασίας για το ποια μαμά παίζει καλύτερα το παιχνίδι της μητρότητας. 

Σκοτώνονται για θέματα από τη γέννα κιόλας κι όσο προχωράει η ηλικία του παιδιού τόσο φουντώνουν τα αίματα. Ξεκινάει με το «γέννησες με καισαρική ή φυσιολογικά» συνεχίζει με το «θηλάζεις ή δίνεις φόρμουλα» και προχωράει με το «μωρό που κοιμάται μαζί σας ή στο κρεβάτι του». Στην τελευταία ερώτηση πολύ θα ήθελα να τους απαντήσω ότι τα δικά μας νοικιάζουν σπίτι κοντά σε εμάς και τα βραδιά φεύγουν. 

Αλλά μη γελιέστε οι ερωτήσεις δεν σταματάνε εκεί. Συνεχίζουν κατά ριπάς «έδωσες ρυζάλευρο; εκανες το baby led weaning η τρώει ακόμα αλεσμένα, έκοψε την πάνα, παιδικό γιατί δεν πάει και το κρατάς σπίτι, πιπίλα ακόμα έχει (του σατανα η πιπίλα τι έχω ακούσει δεν λέγεται), γιατί δεν το κοιμιζεις μεσημέρι, γιατί δεν κοιμάται νωρίς το βράδυ; 

Άπειρες τέτοιες ερωτήσεις που θα σας φέρουν σε αμηχανία, θα σας γεμίσουν ενοχές εκτός από αυτές που ήδη έχετε, θα σας βάλουν στη διαδικασία τη σύγκρισης θέλοντας και μη. 

Διότι η κατηγορία αυτή των μαμάδων μόλις σας θέσει την ερώτηση θα κοτσάρει αμέσως μετά το γνωστό ο δικός μου – η δικιά μου μόνο θήλαζε, έτρωγε μόνη της από δυο μηνών, μίλησε 3 μηνών, περπάτησε 4, κοιμόταν μόνος του από 5 μηνών, την πάνα την έκοψε στους 9 μήνες και τώρα ενός έτους μας τον ζήτησαν από τη ΝΑΣΑ.

Ναι τα παιδιά των άλλων είναι πάντα καταπληκτικά και κάνουν μοναδικά πράγματα τα δικά μας πάλι στουρνάρια.

Δυστυχώς με το που γεννήσαμε δεν μας έδωσαν μαζί με το μωρό εγχειρίδιο χρήσης. Κάθε παιδι είναι μοναδικό αυτό που πετυχαίνει σε ένα παιδι δεν σημαίνει ότι θα πετύχει και στα υπόλοιπα.

Και αναρωτιέμαι! Τι έχουμε ρε παιδιά να χωρίσουμε; Η μητρότητα η γονεϊκότητα και τα συναφή δεν είναι ένας διαγωνισμός που κερδίζει ο καλύτερος. Είναι ένας καθημερινός αγώνας που δίνουν οι μαμάδες, μια καθημερινή προσπάθεια να είναι καλές για τα παιδιά τους.

Είναι ένας δρόμος δύσκολος που έχει άγχη, αγωνίες, αποτυχίες και  ενοχές. Μαζί με τα παιδιά μας μαθαίνουμε. Κανένας δεν μας δίδαξε πως να είμαστε μαμάδες. Δεν υπάρχουν σχολές για αυτή τη δουλειά. Αντίθετα το ένστικτο της κάθε μαμάς κάνει την καλύτερη δουλειά που κανένα σχολείο δεν θα μπορούσε να μας μάθει. Ας μην δυσκολεύουμε λοιπόν τα πράγματα ακόμα περισσότερο. 

Τι πιο όμορφο να είμαστε σύμμαχοι σε αυτό το ταξίδι. Αντί να κοιτάξουμε να βρούμε τα λάθη του άλλου και να του τα χτυπήσουμε, να κοιτάξουμε να μοιραστούμε τις εμπειρίες μας. Να μοιραστούμε τα άγχη μας και τις ανασφάλειες μας. Να πούμε η μια στην άλλη αυτά που μας βαραίνουν χωρίς όμως να μπούμε στη διαδικασία να ψέξουμε συμπεριφορές. 

Ενσυναίσθηση και στις μανούλες λοιπόν όχι μόνο στα παιδιά μας.

Μαμάδες ενωμένες ποτέ νικημενες.

Σας φιλώ 

Τ.