Χρόνος

 Νομίζεις ότι ο χρόνος έχει σταματήσει. Όλα σου φαίνονται ατελείωτα. Μοιάζουν τεράστια. Δύσκολα.

Ατελείωτοι θηλασμοί, ξενύχτια, κούραση. Περιμένεις να μεγαλώσει λίγο για  να αλλάξεις επίπεδο. 

Μεγαλώνει. Θέλει συνέχεια αγκαλιά. Δεν παίζει μόνο του. Πετάει παντού τα παιχνίδια του. Δεν ακούει.

Μεγαλώνει και άλλο. Να πάει σχολείο, να έχεις χρόνο. Να βρεις χρόνο για εσένα. Να ηρεμήσεις. 

Χρόνος. Νομίζεις ότι έχει σταματήσει. Νομίζεις ότι δεν περνάει. 

Όμως στάσου, σταμάτα μια στιγμή και κοιτά. 

Κοιτά πόσο έχει αλλάξει. Κοιτά πόσο μεγάλωσε. Πότε ήταν τόσο μικρό που το κρατούσες στην αγκαλιά σου; Πότε ήταν που έκανε τον τελευταίο του θηλασμό; Πότε ήταν η τελευταία φορά που του διάβασες παραμύθι; Ποτέ σταμάτησε να έρχεται στο κρεβάτι σου για μια τελευταία αγκαλιά και ένα σ’ αγαπώ; Πότε σταμάτησε να σου κρατάει το χέρι στη βόλτα; Πότε σταμάτησες να του ετοιμάζεις πρωινό; Πότε άνοιξε τα φτερά του και πέταξε; Πότε ήσασταν στο σπίτι 6,5,4 και μείνατε πάλι 2;

Χρόνος. Σου φαίνεται ότι έχει σταματήσει. Ότι δεν περνάει γρήγορα. Όμως τρέχει. Δεν περιμένει. 

Μέχρι να ανοιγοκλείσεις τα ματιά σου έχει μεγαλώσει, έχει ανοίξει τα φτερά του και έχει πετάξει.