“Ποτέ δεν συνηθίζει κανείς τον πόνο, ότι και να λέει.” Και οι ήρωες της Strout πονάνε, πονάνε αληθινά και ανθρώπινα. Και μαζί τους πονάμε και εμείς οι αναγνώστες, γιατί τους καταλαβαίνουμε.  Χαρακτήρες που καλούνται να…

  Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο παππούς μου είχε άνοια. Θυμαμαι εκείνες τις μέρες που η μνήμη του τον είχε εγκαταλείψει. Δεν θυμόταν σημαντικά πράγματα. Όπως ότι έχει παιδιά. Η μνήμη του είχε σταματήσει…

Η πρώτη επαφή με τον κύριο Κόκκινο, έγινε αρκετά χρόνια πριν, όταν διάβασα το πρώτο βιβλίο της Ε. Γιαννάκη, “Στο πίσω κάθισμα”. Τότε τον βρήκα κάπως ιδιότροπο και περίεργο, μια προσωπικότητα γεμάτη μυστικά που σε…

Αν δεν σε κερδίσει από τον τίτλο του σίγουρα θα σε κερδίσει από τις πρώτες του γραμμές. “Ακούγεται κλισέ, αλλά είναι αλήθεια: Τα παιδιά δεν κάνουν αυτό που τους λέμε, κάνουν αυτό που κάνουμε εμείς. Πριν…