Ο Βρασίδας είναι ένας τυφλοπόντικας. Και εκτός από Βρασίδας είναι και Βολίδας. Από την ώρα που θα ξυπνήσει δεν σταματάει να κινείται. Κουνιέται συνεχώς. Τρέχει, ανεβαίνει, κατεβαίνει, σκαλίζει, ψάχνει, σπάει. Οι γύρω του, οι συμμαθητές του, η δασκάλα του και οι γονείς του, του έχουν βάλει ταμπέλες. Τον φωνάζουν νευρικό, υπερενεργητικό, αλλόκοτο, μπελά, βαρετό, άτακτο, ζωηρό, αγενή, άχρηστο, ανυπόμονο. Με τόσους τίτλους, ούτε και ο ίδιος ο Βρασίδας δεν ξέρει ποιος πραγματικά είναι.
Η δασκάλα του είναι έντονα προβληματισμένη και γράφει ένα γράμμα στους γονείς του και πραγματικά τους καταρρακώνει. Το γράμμα γράφει “Δεν υπάρχει λύση για το γιο σας, Δεν μπορεί να παρακολουθήσει τα μαθήματα μου και πρέπει να βρεθεί μια λύση”.
Οι γονείς του είναι απελπισμένοι, δεν ξέρουν τι να κάνουν. Οι τιμωρίες και οι φωνές δεν βοηθούν. Η λύση έρχεται από την εφημερίδα, όπου διαβάζουν μια διαφήμιση “Τα μαγικά του δάσους -Δημιουργική θεραπεία για δύσκολα παιδιά”.
Χωρίς να χάνουν χρόνο οι γονείς του Βρασίδα, πάνε στο δάσος για να συναντήσουν τη Μάγια- Μάγισσα του Δάσους. Της λένε τι αντιμετωπίζουν και εκείνη παρά το γεγονός ότι είναι μια δύσκολη περίπτωση προσφέρεται να βοηθήσει.
Έτσι λοιπόν την επόμενη μέρα ο Βρασίδας συναντά τη Μάγια και …..
“Ο Βρασίδας ο Βολίδας” είναι ένα βιβλίο που δείχνει πρώτα σε εμάς τους γονείς, ότι το να βάζουμε τίτλους στα παιδιά μας δεν βοηθάει ούτε αυτά, ούτε εμάς. Περισσότερο τα δυσκολεύει να κατανοήσουν και τα ίδια τον χαρακτήρα τους. Ο Βρασίδας είναι όπως όλα τα παιδιά, ανυπόμονος, ζωηρός, άτακτος. Αλλά αυτά του τα χαρακτηριστικά κάθε άλλο παρά αρνητικά είναι. Είναι κομμάτια του χαρακτήρα του, είναι ίδιον της παιδικής του ηλικίας. Και όπως λέει και η Μάγια μέσα στο παραμύθι “η ενέργεια σου είναι σαν αυτό το τρένο, χρειάζεται ράγες για να μην εκτροχιαστεί. Και οι δικές σου ράγες είναι να μάθεις τι σου αρέσει πιο πολύ να κάνεις. Να βρεις το πάθος σου”.
Πάθος χρειάζονται τα παιδιά. Πάθος και όμορφες δραστηριότητες για να εκτονώσουν την ενέργεια τους. Γιατί όταν “παθιάζονται”, απασχολούνται με κάτι, αυτό το παιδί που εύκολα του βάζουμε τον τίτλο του “άτακτου” γίνεται το πιο ήρεμο και συνεργάσιμο παιδί του κόσμου.
Η Anna Llenas μιλάει για όλα εκείνα τα παιδιά που εμείς οι μεγάλοι αδυνατούμε να κατανοήσουμε και δυσκολευόμαστε να μπούμε στον κόσμο τους. Όταν όμως καταφέρουμε να δούμε με τα μάτια τους, τότε μόνο θα καταλάβουμε πόσο άδικοι ήταν οι τίτλοι που τους βάζαμε.
Δεν θα μπορούσα λίγο πριν κλείσω, να αναφερθώ στην εικονογράφηση. Είναι σαν να το έχει ζωγραφίσει ένα παιδί, σαν να έχει κόψει χαρτόνια, έχει ζωγραφίσει τους ήρωες με τέμπερες και τους έχει κολλήσει σε ένα μεγάλο άσπρο σκηνικό. Πολλές φορές τα παιδιά μου την ώρα που διάβαζα το παραμύθι προσπαθούσαν να “ξεκολλήσουν” όπως μου έλεγαν τις ζωγραφιές.
Το βιβλίο “Βρασίδας ο Βολίδας” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.
