Τα παραμύθια δε μαθαίνουν μόνο τα παιδιά, αλλά και εμάς. Ή καλύτερα, τα παραμύθια αποτελούν μια υπενθύμιση όλων όσων γνωρίζουμε, αλλά πολλές φορές τα ξεχνάμε.
Ένα τέτοιο παραμύθι είναι “Το Σκιάχτρο”.
Μέσα στις σελίδες βρίσκουμε τις έννοιες της Φιλίας, της αγάπης, της ελπίδας, της οικογένειας, της ευγένειας.
Ένα σκιάχτρο στέκει μοναχό του σε ένα αγρό. Κανένας δεν τον πλησιάζει. Όλοι το φοβούνται. Οι εποχές αλλάζουν και το σκιάχτρο συνεχίζει να είναι μόνο του. Μέχρι που από τον ουρανό πέφτει ένα κοράκι με σπασμένο φτερό. Το σκιάχτρο το παίρνει αγκαλιά και το φροντίζει, γίνονται φίλοι, περνάνε χρόνο μαζί.
“Γελάνε και ονειρεύονται, το σκιάχτρο λέει μείνε, στ’ αστέρια κάνουνε ευχή, λες και ξεχνούν ποιοι είναι.”
Κάποια στιγμή το κοράκι γίνεται καλά και φεύγει. Το σκιάχτρο μένει πάλι μόνο και στεναχωριέται. Όμως, ο παλιός του φίλος, δεν τον ξεχνά. Επιστρέφει και μένει μαζί του.
Ο ποιητικός του λόγος και η όμορφη εικονογράφηση των αδερφών Φαν, μαγεύει τόσο τους μικρούς όσο και τους μεγάλους αναγνώστες.
Ένα επίσης όμορφο στοιχείο που έχει το βιβλίο, είναι ο τρόπος που δίνει τις αλλαγές των εποχών, μέσα από εύστοχα λόγια και εξαιρετικές εικόνες.
Η ιστορία μαθαίνει στα παιδιά πως το να δίνεις, να φροντίζεις και να νοιάζεσαι είναι από τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή. Γιατί όσο μικρός και αν είσαι, το να νοιάζεσαι τους άλλους, είναι ότι πιο όμορφο.
Το παραμύθι “Το Σκιάχτρο” κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο.
