Αρκετά παλιά, στο μεγάλο δάσος των πρώτων καιρών του κόσμου, οι αλεπούδες μύριζαν άσχημα. Έτσι, δεν τις έκανε κανένας παρέα. Μάλιστα τότε, σε εκείνα τα χρόνια, οι αλεπουδίτσες ήταν γκρι και όχι κοκκινωπές. Εκείνο λοιπόν τον καιρό, υπήρχε μια αλεπουδίτσα που βγήκε πρώτη φορά από τη φωλιά της και χαρούμενη έπαιξε με τα λουλούδια. Μάζεψε και αρκετά για να φτιάξει μια γιρλάντα, με την οποία στόλισε το λαιμό της.
Καθώς περπατούσε ανέμελα στο δάσος, βρέθηκε μπροστά σε μια παρέα με ασβούς. Οι ασβοί άρχισαν να της μιλάνε άσχημα, να γελάνε μαζί της και να την προσβάλλουν, στο τέλος μάλιστα την κλώτσησαν κιόλας. Βρέθηκε έτσι σε ένα βούρκο, που τσαλαβουτούσαν γουρούνια. Και αυτά είχαν την ίδια αντιμετώπιση. Την λοιδόρησαν και την κλώτσησαν. Ταπεινωμένη και στεναχωρημένη βρέθηκε στην αγκαλιά ενός δέντρου και έκλαψε για ώρα. Οι Μοίρες του δάσους την άκουσαν και την ξαναμοιράνανε με μια ευχή η κάθε μια….Γενναιότητα, θάρρος και περηφάνια της έδωσε η μια. Όμορφη και κατακκόκινη την έκανε η άλλη. Έξυπνη και πονηρή την έκανε η τρίτη. Όσο για αυτούς που την πίκραναν, απέκτησαν όλα αυτά με τα οποία την κορόιδεψαν.
Το παραμύθι της Λ. Λαμπρέλλη, είναι ένα όμορφο παραμύθι που θυμίζει τα παραμύθια που έλεγαν οι γιαγιάδες. Ένα παραμύθι που μας θυμίζει ότι οι προσβολές και οι κακοποιητικές συμπεριφορές πληγώνουν ανεπανόρθωτα. Που αποδεικνύουν ότι η εμφάνιση δεν παίζει καμία σημασία. Και ότι κανένας δεν έχει το δικαίωμα να μας μιλάει και να μας συμπεριφέρεται άσχημα.
Η αλεπουδίτσα έγινε μια όμορφη αφορμή για συζήτηση. Για να συζητήσουμε όλα αυτά τα συναισθήματα που είχε η ίδια αλλά και αυτοί που την κατηγόρησαν. Εκείνη ένιωσε ντροπή, θλίψη, ταπείνωση, έχασε την αυτοπεποίθηση της. Οι ασβοί και τα γουρούνια την κακοποίησαν, ένιωσαν ανώτεροι μειώνοντας την και καθόλου δεν στεναχωρήθηκαν για το πως αισθάνθηκε.
Ευχαριστώ πολύ για την ωραία παρουσίαση που είδα με μεγάλη καθυστέρηση. Σας εύχομαι ό,τι καλό για τις γιορτινές μέρες και την καινούρια χρονιά! Λίλη Λαμπρέλλη