Θα μπορούσα να γράψω τόμους με αυτό το θέμα! Το νανούρισμα που λέει ύπνε που παίρνεις τα παιδιά πάρε και το δικό μου το ξέρετε; Ε, τα δικά μου δεν τα παίρνει με τίποτα ή για να είμαι πιο ακριβής πρώτα παίρνει όλα τα υπόλοιπα παιδάκια και τελευταία τα δικά μου.
Γενικά, οι δίδυμες δεν έχουν ανάγκη τον ύπνο! Σ’ αυτό το συμπέρασμα έχω καταλήξει. Με υπομονή και καρτερικότητα περίμενα να περάσουν όλα τα στάδια που όπως μου έχουν πει μετά από αυτή την ηλικία κοιμούνται αλλά τελικά εις μάτην όλες οι ελπίδες που εθρεφα. Το τελευταίο στάδιο ήταν η ηλικία των δύο ετών και το περάσαμε και αυτό. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή!
Από μωρα είχαμε πρόβλημα με τον ύπνο. Και δεν εννοώ τους πρώτους μήνες που ως γνωστό ξύπναγαν ανα δίωρο εννοώ μετά τους 6 μηνες. Το μόνο που ευελπιστούσα και εγώ και ο Ανδρέας είναι να κοιμηθούν λίγο παραπάνω απο δυο ώρες. Αλλά μας πλημμύριζαν τυφλές ελπίδες όπως λέει και το άσμα. Στο δίωρο μια από τις δυο ήταν στο πόδι άλλοτε με όρεξη για φαΐ που είναι απολύτως θεμιτό και φυσιολογικό και άλλοτε με τρελή όρεξη για παιχνίδι που πραγματικά αδυνατώ να το καταλάβω. Και περάσαμε έτσι τους πρώτους μήνες με την ελπίδα να χρονίσουν μήπως δούμε και εμείς άσπρη νύχτα! Και γίναμε ενός και τίποτα δεν άλλαξε. Και να ρωτάω φίλους, γνωστούς και συγγενείς να μου πουν αν κοιμούνται τα δικά τους παιδιά αντίστοιχης ηλικίας και να μου απαντάνε με το τέλειο χαμόγελο του ευτυχισμένου και καλά κοιμισμένου γονιού πως κοιμούνται από 3 μηνών κάποια ακόμα και από 40 ημερών. Και να σκέφτομαι τι κάνω λάθος; Αφού τηρώ τη ρουτίνα του ύπνου -μπανάκι, παραμύθι, χαμηλός φωτισμός και πάει λέγοντας- γιατί δεν κοιμούνται οι μικρές μου πριν από τις 23·00 και γιατί ξυπνάνε στις 5 το ξημέρωμα μες στην τρελή χαρά λες και είναι η πρώτη μέρα της άδειας τους και πρέπει να προλάβουν να ετοιμάσουν βαλίτσα μην τυχόν και χάσουν το πλοίο για τη Μύκονο;
Με τα πολλα κατέληξα ότι αυτή είναι η φύση τους και συμβιβάστηκα! Δεν υπάρχει λόγος να παραπονιέμαι, πιστεύω με τον καιρό να βρούμε τους ρυθμούς μας και να κοιμόμαστε όλοι λίγο παραπάνω. Μέχρι τότε αποστέλλω τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς σε όλους τους γονείς που περνάνε τα ίδια με μας ελπίζοντας σε ένα μέλλον με περισσότερο ύπνο! Στους γονείς που τα παιδάκια τους κοιμούνται από πολύ μικρά δηλώνω ότι τους ζηλεύω θανάσιμα.
Φιλικά Τ.