Κυριακή βράδυ. Τα παιδιά έχουν πέσει για ύπνο και εμείς ετοιμαζόμαστε να χαλαρώσουμε με ταινία στον καναπέ. Με την άκρη του ματιού μου αντιλαμβάνομαι κίνηση στο διάδρομο. Στρέφω το βλέμμα προς τα εκεί και τη βλέπω. Τεράστια, καλοταϊσμένη και καλοζωΪσμένη. Κατσαρίδα. Είχα να δω κατσαρίδα μέσα στο σπίτι από το 2010, που έμενα στο πατρικό μου. Ήταν Σάββατο, οι γονείς μας έλειπαν για ΣΚ και εγώ μόλις είχα γυρίσει από έξοδο. Την είδα με είδε, έβγαλα μια κραυγή, εκείνη έμεινε ατάραχη και εγώ ταμπουρώθηκα στην κουζίνα, περιμένοντας τον αδερφό μου να έρθει να με σώσει. Φρούδες ελπίδες έτρεφα. Καθώς γύρισα, του είπα γιατί είμαι κλεισμένη στην κουζίνα και ταμπουρώθηκε και αυτός μαζί μου, λέγοντας μου πως σιχαίνεται να τις σκοτώνει. Μείναμε κάμποσες ώρες κλεισμένοι μέσα, μέχρι που τηλεφωνήσαμε σε ένα γείτονα, να έρθει να μας σώσει.
Άλλα ας περάσουμε στο τώρα και για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι στο χθες. Την είδα λοιπόν να κόβει βόλτες στο διάδρομο και κραυγή δεν έβγαλα, την έπνιξα, καθώς σκέφτηκα ότι και κατσαρίδα και παιδιά ξύπνια πάει πολύ. Φώναξα τον Α. να έρθει να με σώσει. Τρεις φορές σαν επωδός φώναξα “Ανδρέα μια τεράστια κατσαρίδα.”
Και εμφανίστηκε σαν σωτήρας, αναζητώντας την κατάλληλη παντόφλα για την εξόντωση της. Το φονικό όπλο βρέθηκε και η κατσαρίδα εφονεύθη. Γύρισε ο σωτήρας με ύφος νικητή στον καναπέ και άρχισε ένα μίνι κήρυγμα.
_Μα είναι δυνατόν στην ηλικία σου, να φοβάσαι τις κατσαρίδες;
_ Τι σημασία έχει η ηλικία. Γιατί υπάρχει κάποια έρευνα, κάποια μελέτη, κάτι που να λέει ότι όσο μεγαλώνεις οι φόβοι σου μειώνονται; και στα μάτια σου οι κατσαρίδες από τρομερό τέρας μετατρέπονται σε γλυκούλικα έντομα;
_ Ναι αλλά είσαι μάνα, πρέπει να είσαι γενναία. Τι θα έκανες, αν ήσουν μόνη σου με τα παιδιά;
_ Ώπα το τι είμαι μάνα δεν μου δίνει έξτρα ιδιότητες γενναιότητας και ψυχραιμίας για να αντιμετωπίσω αηδιαστικά έντομα. Αν ήμουν μόνη μου θα κλεινόμουν σε ένα δωμάτιο και θα σε περίμενα να έρθεις να την σκοτώσεις.
_ Και αν ήμουν στη δουλειά;
_ Θα σε έπαιρνα τηλέφωνο να γυρίσεις από τη δουλειά. Τι δεν είναι σοβαρό θέμα για να αιτηθείς έκτακτη άδεια η ύπαρξη κατσαρίδας στο σπίτι που απειλεί ανυπεράσπιστα θύματα;
Φυσικά η συζήτηση δεν κατέληξε πουθενά. Ο Α. υποστήριζε ότι έπρεπε να ξεπεράσω τους φόβους μου, εγώ από την άλλη σκεφτόμουν μήπως η κατσαρίδα δεν είχε μπει μόνη στο σπίτι αλλά είχε έρθει με παρέα, όπου κάποια στιγμή έκανε και αυτή την εμφάνιση της. Προσπάθησα να χαλαρώσω στον καναπέ και να συγκεντρωθώ στην ταινία αλλά εις μάτην. Καθώς όλη την ώρα γύριζα το βλέμμα μου ως ραντάρ και σκάναρα το χώρο μήπως εντοπίσω κάποιο νέο εισβολέα.
Φυσικά και περιμένω να διαβάσω τις απόψεις σας. Εσείς τι κάνετε σε αντίστοιχες καταστάσεις; Φέρεστε ψύχραιμα και με λογική ή χορεύετε περίεργους χορούς κάποιας φυλής ξεχασμένης στο χρόνο βγάζοντας ακατάληπτους ήχους. Εγώ φυσικά, χωρίς καμία αιδώ, δηλώνω ότι ανήκω στη δεύτερη κατηγορία.