Αν δεν σε κερδίσει από τον τίτλο του σίγουρα θα σε κερδίσει από τις πρώτες του γραμμές. “Ακούγεται κλισέ, αλλά είναι αλήθεια: Τα παιδιά δεν κάνουν αυτό που τους λέμε, κάνουν αυτό που κάνουμε εμείς. Πριν μπούμε καν στη διαδικασία να αναλύσουμε τη συμπεριφορά τους, είναι χρήσιμο, ή ακόμα και απαραίτητο, να ρίξουμε μια ματιά στα βασικά τους πρότυπα. Και ένα απ’ αυτά τα πρότυπα είστε εσείς.”
Και είναι αλήθεια ότι οι δικές μας συμπεριφορές αντανακλώνται πάνω στα παιδιά μας. Η Philippa Perry δε στέκεται μόνο στις συμπεριφορές μας που επηρεάζουν και αποτελούν πρότυπο για τα παιδιά μας αναφέρεται και στο παρελθόν.
“Το παρελθόν μας επιστρέφει και μας εκδικείται -τόσο εμάς όσο και τα παιδιά μας”. Το παρελθόν μας, τα βιώματα που έχουμε από την παιδική μας ηλικία παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στο πως θα λειτουργήσουμε μετέπειτα και εμείς ως γονείς, στο πως θα μεγαλώσούμε τα παιδιά μας.
Κανένας γονιός δεν γεννήθηκε γνωρίζοντας πως να είναι γονιός, όλα τα μαθαίνει στην πορεία. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο τρόπος με τον οποίο μεγαλώσαμε καθώς και οι συμπεριφορές των γονιών μας ανακαλούνται και εφαρμόζονται πάνω στα παιδιά μας, όταν γινόμαστε και εμείς γονείς. “Πόσες φορές δεν έχετε ανοίξει το στόμα σας να μιλήσετε και συνειδητοποιείτε ότι ακούτε τα λόγια της μητέρας σας;”
Η Philippa Perry προσπαθεί λοιπόν, να μας βοηθήσει να αναδιαμορφώσουμε τη σύνδεση με το παρελθόν μας και έτσι να βελτιώσουμε τη ζωή των παιδιών μας.
Ένα άλλο κεφάλαιο του βιβλίου ασχολείται με τα συναισθήματα, με τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τα συναισθήματα των παιδιών μας.
“Τα συναισθήματα μας έχουν άμεση σχέση με καθετί που κάνουμε και κάθε απόφαση που παίρνουμε”. Το πως αντιδρούμε ως γονείς στα συναισθήματα των παιδιών μας παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην προσωπικότητα που θα διαμορφώσουν στο μέλλον. Με παραδείγματα η Perry μας δείχνει πως να αποδεχόμαστε τα συναισθήματα τους και ειδικά αυτά που εμάς τους γονείς μας “ενοχλούν” γιατί δεν μπορούμε να τα εξηγήσουμε.
“Όταν μαλώνουμε τα παιδιά μας επειδή αισθάνονται άσχημα, έχουν δύο λόγους για να κλάψουν: Αυτόν που αρχικά τα στεναχώρησε και, επιπλέον, το γεγονός πως ο γονιός τους είναι θυμωμένος μαζί τους, ενώ αυτά συνεχίζουν να νιώθουν στενάχωρα”.
Σημαντικό μέρος του κεφαλαίου των συναισθημάτων αναφέρεται στην ευτυχία των παιδιών μας. Οι περισσότεροι από εμάς τους γονείς όταν μας ρωτήσουν τι θέλουμε για τα παιδιά μας λέμε να είναι ευτυχισμένο.
“Όταν λέτε ότι επιθυμείτε την ευτυχία του παιδιού σας, σίγουρα δεν αναφέρεστε στα υλικά αγαθά που θα αποκτήσει, μολονότι οι γκουρού του καταναλωτισμού μάς έχουν σχεδόν πείσει πως αυτό είναι η ευτυχία.
Ούτε θέλετε να γίνει το παιδί σας το πιο έξυπνο, το πλουσιότερο, το ψηλότερο ή το πιο διάσημο παιδί, ή οτιδήποτε άλλο. Το βασικό ζητούμενο είναι η ποιότητα των σχέσεων.
Ο τρόπος με τον οποίο μαθαίνουμε να δημιουργούμε σχέσεις με τους γονείς και τα αδέλφια μας διαμορφώνει μια ισχυρή συνήθεια και αποτελεί τον χάρτη με τον οποίο θα πορευτούμε σε όλες τις μεταγενέστερες σχέσεις μας.
Αν διαμορφώσουμε τη συνήθεια να έχουμε πάντα δίκιο, να είμαστε οι καλύτεροι, να έχουμε πολλά υλικά αγαθά, να κρύβουμε πώς αισθανόμαστε πραγματικά, να μη γίνονται οι σκέψεις και τα συναισθήματά μας αποδεκτά όταν τα νιώθουμε, τότε αυτοί οι τύποι σχέσεων θα φρενάρουν την ανάπτυξη της ικανότητάς μας για οικειότητα και ευτυχία. Αντίθετα, η επικύρωση των συναισθημάτων των παιδιών μας ενισχύει τον δεσμό μεταξύ μας.”
Στην επικύρωση και όχι στην ακύρωση-απόρριψη των συναισθημάτων των παιδιών μας ωθεί η ψυχοθεραπεύτρια Perry για να ενισχύσουμε τους δεσμούς μαζί τους.
Σημαντικά είναι και τα κεφάλαια που ασχολούνται με τη δομή της οικογένειας καθώς και σε θέματα συμπεριφοράς των παιδιών μας.
Το κεφάλαιο που αναφέρεται σε συμπεριφορές είναι πολύ βοηθητικό καθώς δίνει τη δυνατότητα σε εμάς τους γονείς να καταλάβουμε ότι βάζουμε εσφαλμένα κάποιες ταμπέλες σε συμπεριφορές των παιδιών μας. Τα παιδιά μας δεν θέλουν ούτε να μας εκνευρίσουν, ούτε να μας χειραγωγήσουν.
Πολλές φορές ζητάνε την προσοχή μας, απλά δεν γνωρίζουν το σωστό τρόπο για να το δείξουν ή είναι μικρά και δεν μπορούν να επικοινωνήσουν αυτό που θέλουν σωστά.
Το βιβλίο αυτό πραγματικά θα ήθελα να το είχαν διαβάσει και οι γονείς μου, όπως επίσης θα ήθελα να το είχα διαβάσει και εγώ νωρίτερα.
Είναι ένα βιβλίο που βοηθάει το γονιό να δημιουργήσει υγιείς δεσμούς με τα παιδιά του. Τον βοηθάει να ανακαλύψει τις λανθασμένες συμπεριφορές χωρίς όμως να έχει διάθεση να τον γεμίσει ενοχικά συναισθήματα.
Κλείνω με μια πρόταση από το βιβλίο
“Είτε είμαστε ήδη γονείς, είτε πρόκειται να γίνουμε, το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να δούμε το έργο του γονιού σε βάθος χρόνου. Με αυτό εννοώ ότι δεν πρέπει να βλέπουμε τα μωρά, τα παιδιά και τους εφήβους μας ως μέρος των καθημερινών καθηκόντων μας, που απαιτούν να τα ταΐζουμε, να τα καθαρίζουμε και να λύνουμε τα προβλήματα τους όποτε προκύπτουν. Πρέπει να τα βλέπουμε ως ανθρώπους από την πρώτη κιόλας στιγμή, ανθρώπους με τους οποίους θα έχουμε σχέσεις ζωής. Αν φερόμαστε στα παιδιά μας με αυτόν τον τρόπο, έχουμε περισσότερες πιθανότητες να δημιουργήσουμε μαζί τους μια ουσιαστική σχέση αγάπης και ασφάλειας.”
Το βιβλίο που θα ήθελες να είχαν διαβάσει οι γονείς σου (και τα παιδιά σου θα σε ευγνωμονούν που το έκανες) Philippa Perry κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα.