Η πρώτη επαφή με τον κύριο Κόκκινο, έγινε αρκετά χρόνια πριν, όταν διάβασα το πρώτο βιβλίο της Ε. Γιαννάκη, “Στο πίσω κάθισμα”. Τότε τον βρήκα κάπως ιδιότροπο και περίεργο, μια προσωπικότητα γεμάτη μυστικά που σε προκαλεί να την εξερευνήσεις. Στα επόμενα του ταξίδια, υποθέσεις που ανέλαβε δεν τον ακολούθησα, όχι γιατί δεν ήθελα, αλλά γιατί κάτι έγινε και χαθήκαμε. Έφτασε όμως η ώρα να συναντηθούμε πάλι και ένιωσα τον ίδιο ενθουσιασμό που νιώθει κάποιος που συναντά ένα παλιό του γνώριμο μετά από πολύ καιρό.
Με τον Χάρη Κόκκινο λοιπόν βρεθήκαμε στην τελευταία του υπόθεση. Μια υπόθεση που εκτυλίσσεται ανάμεσα σε Αθήνα και ‘Υδρα. Μια δημοσιογράφος εντοπίζεται νεκρή στην πισίνα ενός ρετιρέ στο Κολωνάκι, στο σπίτι του πρώην συζύγου της, διακεκριμένου ζωγράφου. Ο ζωγράφος, ο οποίος θεωρείται και ο βασικός ύποπτος της δολοφονίας της δημοσιογράφου, είναι εξαφανισμένος. Την υπόθεση αναλαμβάνει να εξιχνιάσει ο Χάρης Κόκκινος, μαζί με την ομάδα του. Μέσα από τις αποκαλύψεις του αστυνομικού ερχόμαστε αντιμέτωποι με κυκλώματα διακίνησης έργων τέχνης, με ενδοοικογενειακή βία, με γυναικοκτονίες.
Η Ε. Γιαννάκη στο τελευταίο της μυθιστόρημα, φωτίζει τις σκοτεινές στιγμές του 2020 αλλά και του 2021. Κορονοϊός, εγκλεισμός, φόβος, μοναξιά, τεταμένες σχέσεις, κλειστά στόματα δίνονται με εξαιρετικό τρόπο από την πένα της κυρίας Γιαννάκη, βάζοντας τον αναγνώστη να ξανά ζήσει αλλά και να προβληματιστεί για τις δύσκολες στιγμές που πέρασαν μέσα σ’ αυτές τις δύο χρονιές.
Εκτός όμως, από τις ζοφερές περιγραφές της πραγματικότητας η συγγραφέας εντυπωσιάζει το αναγνώστη με δύο θέματα. Το θέμα της γυναικοκτονίας που διαδραματίζεται σε νησί, το οποίο θα θυμίσει στον αναγνώστη πρόσφατα περιστατικά με δολοφονίες γυναικών. Πιο έντονα θυμίζει, την υπόθεση της Φολεγάνδρου, που είχε αρκετά κοινά με την υπόθεση της Ρένας Πολλάτου που διαδραματίζεται στην Ύδρα.
Επίσης ένα ακόμα θέμα που θα εντυπωσιάσει τον αναγνώστη είναι η υπόθεση με τους κλεμμένους πίνακες και συγκεκριμένα η αναφορά της συγγραφέως στον πίνακα του Πικάσο, που βρέθηκε μάλιστα μετά την κυκλοφορία του βιβλίου.
Μέσα στην υπόθεση του βιβλίου συμμετέχει ενεργά και η ίδια η συγγραφέας. Μιλάει με τους ήρωες, εντυπωσιάζεται από τα γεγονότα, συμμετέχει στην πλοκή αποκαλύπτοντας στον αναγνώστη τα στοιχεία που την οδήγησαν στη συγγραφή της ιστορίας. Με τον τρόπο αυτό κάνει ρευστά τα όρια ανάμεσα στη μυθοπλασία και στην πραγματικότητα. Όπως γράφει και η ίδια “Το παρόν βιβλίο αποτελεί το δεύτερο μέρος της Τριλογίας του βυθού, ενός εύπλαστου σύμπαντος, ενός βυθού που καταπίνει τα πάντα εκτός από τις ιστορίες μας, αληθινές μέσα στο ψέμα τους και ψεύτικες μέσα στη αλήθεια τους…”
Σημαντική η έρευνα που έχει γίνει από τη συγγραφέα σε λαογραφικό επίπεδο με εκτεταμένες αναφορές στον μήνα Θεριστή, τον Κλήδονα και το έθιμο με το αμίλητο νερό. Εντυπωσιακή επίσης η ιστορία και η σύνδεση του ιππόκαμπου με την ηρωίδα του μυθιστορήματος. Η Γιαννάκη “παίζει” με το συμβολισμό του ιππόκαμπου, τόσο με την έννοια του ως θαλάσσιο πλάσμα, όσο και με το συμβολισμό του ως κομμάτι του εγκεφάλου που ευθύνεται για τη μνήμη.
Δε θα μπορούσα να παραλείψω τις υπέροχες περιγραφές της συγγραφέως για την Ύδρα, τις αναφορές στον ζωγράφο Τσέτση καθώς και τις αναφορές στο βιβλίο της Καραπάνου “Υπνοβάτης” που η ιστορία του διαδραματίζεται στο ίδιο νησί. Όλα αυτά τα στοιχεία καθιστούν την “φωλιά του ιππόκαμπου” ένα βιβλίο που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη και που η λύση του μυστηρίου σχετικά με τους φόνους θα δυσκολέψει και τους πιο δυνατούς λύτες αστυνομικών ιστοριών.
Το βιβλίο “Στη φωλιά του Ιππόκαμπου” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος.